Bütün insanlar gibi, ıstıraba karşı zayıf olan bir insandım; merhamet, aciz ve korkudan mürekkep bir insan...
Sayfa 45Kitabı okudu
yeni ben
Şu sıra kendimden ve hiçbir şey üretmeyen halimden çok şikâyetçiyim. Konuşup konuşup, hayata geçirmediğim işlerin altında eziliyorum. Kendimi en çok üretirken, pratiklerimi düzenli yaparken, fitken, hayatım dengedeyken seviyorum. Yani koşullu. Kendimi bir şeyler, birileri oldurma çabasından, olduğum kişiyi kucaklamaya geçmekte
sabah kahvaltısına eşlik edecek o alıntıyla seda sayan günaydınıııı
Böcekler mi üstündür, insanlar mı?
Biz insanlar kendimizi tabiattaki en mükemmel varlık olarak kabul eder, dünyanın asıl sahibi olduğumuzu zannederiz. Oysa diğer canlılar bir yana insanlar böceklerle yaptığı savaştan bile galip çıkamamıştır. Bir kere böcekler, insanın ortaya çıkmasından milyonlarca yıl önce de dünyada yaşıyorlardı.
O
Sayfa 69 - AykırıKitabı okuyor
İnsanlar gibi milletler de alışmak denilen şeyin çok az esiridirler.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Ben insanlara zararlı birçok şey biliyorum, bazı yiyecekler, içecekler, ilaçlar ve bir sürü başka şey. Ama insanlara yararlı şeyler de biliyorum. Bazı şeyler insanlar için ne yararlı ne de zararlıdır, ama atlar için öyle değildir. Bazıları sığırlara, bazıları köpeklere (yararlı ya da zararlıdır).Bazıları da bunlardan hiçbirine etki etmezken ağaçlara etki ederler. Bazıları ağaçların köklerine yararlıyken sürgünlere zarar verir. Örneğin bütün bitkilerin köklerinin etrafına gübre atıldığında iyi sonuç alınır, oysa (gübre) yeni sürgün ve filizlere sürülürse hepsini mahveder. Aynı şekilde, zeytinyağı bütün bitkiler için kötüyken ve insan dışındaki bütün hayvanların postlarına zarar verirken, insanların kıllarına ve bedenlerinin geri kalanına yararlıdır. Bir şeyin iyi oluşu öyle çok katmanlı ve çok yönlü bir olaydır ki, bir şey insanların bedenleri dışında yararlıyken, bedenlerine büyük zarar verebilir.
Sayfa 41 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Şu çağın en büyük derdi insan. Dostu, sevgilisi, iş arkadaşı, akrabası... Seçebildiklerimiz de seçemediklerimiz de dert olabiliyor. Her şey yolunda gitse, insanlar zaman zaman can sıkıyor. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi soruyorlar, neyin var? Paul Auster cevaplıyor: "Benim bir şeyim yok. Doğru insana rastlamadım, hepsi bu." Yeni bir
İnsan, insanlığını yavaş yavaş şöyle yitiriyor: Hiçbir vakit yaptıklarının karşılığını görmeyerek. Bir kedi, başı okşandığında gözlerini kısıyor; güneş batınca suladığımız fideler bir gün çiçek açıyor fakat insan... İnsan öyle mi? Marjan Kamali, "Bazı insanlar neden ruhumuza yerleşiyor, boğazımıza düğümleniyor, zihnimize kazınıyor?" diye
Haldun Taner bir kitabında soruyor: "Saadet bu ömrün neresinde?" sonra bir başka kitabında yanıtlıyor sorusunu: "İnsan önemli dostlarım. Her şeyden önce insan." Evvela temiz bir vicdanımız olacak sevgili okur. Temiz, kullanılmamış, vicdanlı insanlarla bir aile, temiz vicdanlı bir ülke, temiz vicdanlı bir dünya... Saadet bu